پيامبران برای نشان دادن ارتباط خود با خدا کارهای خارق العاده انجام می دادند که هیچکس بدون اذن خدا قادر به این کارها نبود. این کارهای خارق العاده در قران کریم به معنای نشانه و علامت نبوت نامیده شده است ولی طبق نظر اندیشمندان اسلامی معجزه نامیده شده؛ زیرا عجز و ناتوانی افراد در این امور آشکار می شود. معجزات پيامبران گذشته فقط برای مردم آن زمان قابل مشاهده بود، ولی معجزه ی آخرين پيامبر برای همه ی زمان هاست و بايد:
مردم زمان خودش به معجزه بودن آن اعتراف کنند.
آيندگان هم معجزه بودن آن را تاييد کنند.
معجزه ی اصلی پيامبر اسلام قرآن (معجزه ای از جنس کتاب) است.